VKO-75 Jubileum / Schinkelevenement 2022

Hoe het was? In één woord geweldig. Fantastisch weer, er waren heel veel boten te gast en er was grote deelname van Schinkelzeilers, zodat het totaal aantal boten, dat aan de startlijn verscheen beide dagen op 29 kwam. Dit is een heel erg groot aantal, dat de klasse in geen jaren behaald heeft.
Er waren gasten uit binnen- en buitenland: de in de Verenigde Staten woonachtige Evert Slijper is speciaal voor ons Evenement naar Nederland gevlogen om met zijn broer Dirk in de 1453 mee te doen. Ook Rod en Jo Andrews, de bezitters van de 1187 kwamen weer uit Noord-Frankrijk naar ons toe gereden om met een oud zeil van de 1559 op het water te verschijnen. Boudewijn Voskamp is met zijn eigen trailer Vrijheid 1500 van Michiel Wijsmuller en Douko Bosscher in Loosdrecht op gaan halen, omdat hun eigen trailer op het laatst kapot bleek. Er waren gasten uit Friesland, van de Loosdrechtse vereniging de Vrijbuiter, mensen met boten, die zelden meer wedstrijd varen en gelukkig dus ook een grote afdeling zeilers van WV de Schinkel zelf.

Watersportvereniging de Schinkel heeft zich gedurende de vier dagen, dat er gasten waren, van zijn beste kant laten zien. Daar ben ik heel blij mee. Er was een grote inzet van alle vrijwilligers van onze vereniging, zoals de mensen achter de bar, die er al vroeg waren om koffie te zetten, en weer anderen, die tot laat bleven om de zeilers van een drankje te voorzien tijdens het feest, de rescuers, die twee dagen lang twee rescueboten op het water hielden (hoewel op zondag met enig kunst- en vliegwerk), de werkelijk onvolprezen Fred Cassee, die weer present was met zijn Startschip Atalante en bemanning, Jan Mulder, de wedstrijdleider, die geen gemakkelijke taak had een goede baan uit te zetten voor zoveel schepen, de ploeg van vijf efficiënte dames (voorzitter, leden van de evenementen- en cluhuiscommissie en ik), die vooraf van alles regelden -en goed-, mijn mede-bestuursleden, die op de één of andere manier allemaal betrokken zijn geraakt bij de voorbereidingen en die vele anderen, die op de één of andere manier een handje toestaken, zoals Boudewijn en Bernard bij het takelen

De lunch op het water, zoals al jaren gewoonte bij De Schinkel begint nu schoorvoetend navolging te krijgen. Een lunch, die op het laatste moment nog aangevuld werd met een flesje water, want het was warm! De vrijwilligers doen dus niet alleen wat afgesproken is, maar denken ook nog mee. Dit alles maakt een evenement áf, wil ik graag zeggen.

Voor mij persoonlijk was het ontzettend gezellig om zoveel zeilvrienden op onze eigen vereniging te kunnen ontvangen. Sommigen streden zelfs op donderdagavond al mee met de DAZ-wedstrijden om alvast een beetje te oefenen. Voor de organisatie had dit als voordeel, dat deze boten samen met de boten van de Schinkel-DAZzers in het water konden blijven liggen. Dat scheelde weer takelen op zaterdagochtend. Weer andere boten gingen op vrijdagmiddag te water, en ook de overnachters op het land zijn die dag gearriveerd. Op donderdag-, vrijdag- en zaterdagavond zijn er Vrijheids op willekeurige vrije plaatsen in de haven beland. Sommigen in (vermoedelijk) vrije boxen, een aantal anderen op plekken, waar normaal geen boot ligt, zoals aan de opstapsteiger van de oranje Schinkel-gig,
Op donderdag en vrijdag is het zonder problemen gelukt de boten te plaatsen, maar op zaterdag bleken er toch echt zeilboten op plekken van een later terugkerend Schinkel lid terecht te zijn gekomen. Bij De Schinkel echter geen boze gezichten, maar lachende Schinkellaars, die geduldig even wachtten, totdat de onhandig geplaatste Vrijheid ergens anders werd afgemeerd.

De wedstrijden zelf waren spannend. Op zaterdag was de hoeveelheid wind, die zo ongeveer uit het westen kwam minimaal, maar goed, we kwamen nog vooruit. Meestal dan. Maar op de kant wachten op wind tijdens een jubileum is ook niks. Daar hoort natuurlijk ook bij, dat de wind vaak van richting en sterkte wijzigt. Het kan goed zijn dat híer een vlaag is en dáár niet, wat fijn is, of andersom, wat heel frustrerend is. ‘Waarom gaan zij daar zo hard en wij niet? We hadden de noord-kant moeten kiezen, of juist het midden, of...’ of...’
Dit resulteerde er in, dat de eerste wedstrijd van Manfred en mij heel goed ging (toevallig de kant gekozen, waar wel wind kwam) en de tweede en derde een stuk minder. Toch iets te vroeg overstag gegaan bij de bovenboei, een winddraaiing de verkeerde kant op en hop, binnen twee minuten door acht boten ingehaald. Ook onze derde wedstrijd ging zo-zo.

Net op tijd voor het palaver en de toespraak van VKO-voorzitter Peter Verhoeven voorafgaande aan de wedstrijden op zaterdag arriveerden de fototaarten, die, al zeg ik het zelf, goed gelukt waren. Na de wedstrijden was er borrel, een speech van nestor Jack Aarts en daarna lekker eten van een goed Chinees restaurant. Niet uit de bekende plastic bakjes, maar van mooie warmhoudschalen en op de borden van WV de Schinkel. Daarna feest voor de zeilers met de zevenkoppige band ‘Sixpack’, die maar apparatuur bleef aanslepen en er gelukkig heel goed mee overweg kon. Lekker gedanst, gezellig gekletst.

Om de viering van het 75-jarige jubileum van de Vrijheidsklasse (en het 60-jarig jubileum van de Vrijheids Klasse Organisatie) extra luister bij te zetten, waren er voor de zaterdagwedstrijden extra prijzen ingesteld voor die boten, die als eerste de bovenboei bereikten. Een prijs kon echter maar één keer gewonnen worden. Vrijheid 13 (Vrijdag) bemand door Wouter Boekel en Ralph Tesselaar, was in de eerste wedstrijd als eerste bij de bovenboei (en won de wedstrijd ook) en kreeg dus een prijs. De tweede wedstrijd waren de heren Boekel en Tesselaar eveneens als eerste bij de bovenboei en ging de prijs dit keer naar de nummer twee van de bewuste wedstrijd: Vrijheid 986, gestuurd door Hendrik Eijgelaar en bemand door eigenaar Edwin Burggraaf. De laatste bovenboeiprijs en race van zaterdag werden beide gewonnen door Vrijheid 1368 (Fuyi Ping) van Schinkelaar Jan Deutekom met Annemarie Baaij aan de draad. Super goed!

De zondag begon met krentenbrood als voorafje en weer een palaver, want de wind kwam nu niet meer uit westelijke richtingen, maar uit het oostelijke en was ook net een Beaufort sterker dan de dag ervoor. Dat betekende een heel andere baan en nieuwe uitleg en de hele plas af zeilen voordat we het Startschip bereikt hadden. Eerst een beetje uitstel (geen constante wind) en daarna twee wedstrijden voor de lunch en twee er na. De lunch op zondag werd klaargemaakt door Mary Meeus van De Schinkel, de heerlijke broodjes warme worst op zaterdag kwamen op magische wijze bij het Startschip vandaan. Ik heb Fred ooit nog eens iets over ‘ongeveer dertig boten, zestig zeilers, zoveel worst per broodje...’ horen mompelen. Dankjewel, Fred!

Marginaal meer wind betekende betere wedstrijden met een iets minder hoog gehalte van geluk. Er werd harder en constanter gevaren. Er waren uiteraard ook weer plekken op het water, waar ik achteraf bezien juist wel of juist niet had willen zijn. Wat wel opvalt, is dat de boten in de top vijf in beide dagen bijna niet onder de tiende plaats binnen komen.
De eerste race op zondag werd gewonnen door Freek Loos en Klaas van der Molen in de V400, de tweede door de gebroeders Evert en Dirk Slijper in de 1453 (Radon). (Wil alsjeblieft nu niemand meer zeggen, dat het een langzame boot is? Hij heeft alleen een goede bemanning en goede genua nodig.) De derde race betekende winst voor vader Marco en zoon Rick Haanschoten in de V739 (Cirrus) en de laatste race op zondag werd gewonnen door… Manfred en mij in de IJsvogel, V1434!! Dit had ik in het geheel niet verwacht. Manfred en ik waren al blij met onze drie klasseringen bij de bovenste tien (bleken drie achtste plaatsen te zijn) en geen enkele onder de twintig.
Maar de laatste race hadden we echt een goede start. Eerst een beetje mopperen (understatement) tegen Paul Knoop en Jeroen Lambalk in de 1564, omdat ze over stuurboord voor me langs meenden te moeten varen op de startlijn, goed aan de wind sturen naar plaatsen waar wind was, niet klunzen of omslaan bij de bovenboei (even een gemene vlaag), waar we als eerste aankwamen, en daarna vreselijk vloeken op een grote grijze motorsloep met drinkers, die precies op hetzelfde moment als ik om de spreader-boei meende te moeten gaan varen. Wat dachten ze eigenlijk, dat ze daar aan het doen waren, dwars door de wedstrijd heen? Stelletje….. Ik geloof, dat het halve wedstrijdveld achter me inmiddels ook begreep, dat ik het er niet mee eens was, maar die sloep moest uit de weg en ging dat gelukkig uiteindelijk ook.
Vervolgens een goede koers aangehouden met de spinnaker en dit keer op het laatste moment wel van Manfred begrepen waar de finishlijn precies was. Wouter en Ralph in de 13 konden ons niet meer inhalen en hé, echt waar, gewonnen! Wat er gebeurd was, als de wedstrijd langer was geweest, wil ik en zullen we gelukkig nooit weten.

Na de wedstrijden zijn we nog relaxed terug gekruist naar de haven en hebben we nog even lekker genoten van het mooie weer. Zowel de vrijdag voor het wedstrijdweekend als de maandag er na waaide het te hard om te zeilen en op maandag regende het zelfs. Wat hebben we dus een geluk gehad met het weer en was het gezellig! En wist u, dat Schinkel-voorzitter Astrid Claassen zondagmiddag in haar zondagse jurk in de kano gestapt is om naar het Startschip te varen om aldaar te assisteren? Een best tochtje naar de andere kant van de plas, maar gelukkig had onze ervaren roeister wind mee. Terug is de kano gesleept, zodat ze ontspannen haar afscheidswoord aan de zeilers kon spreken bij de prijsuitreiking.

De prijsuitreiking was als vanouds wat wanordelijk en door het grote aantal deelnemers was het aantal matrjoeska’s ontoereikend, ondanks de extra aanschaf van een nieuwe set. Manfred had gelukkig wel genoeg extra plankjes gezaagd. Hoewel het wisselprijzen zijn, is er één prijs al weer naar de Verenigde Staten verdwenen. Ik was ook erg blij dat Astrid snel de juiste nummers op de plankjes plakte.

Wouter Boekel en Ralph Tesselaar met Vrijheid 13, van harte gefeliciteerd met de eerste prijs in het totaal-klassement! Goed gevaren, mannen, ondanks de rare vlagen en de windstiltes, wisten jullie altijd wel ergens vooraan te eindigen en hebben jullie uiteindelijk negen punten minder dan de nummers twee verzameld. Ik ben erg trots op de tweedeprijswinnaars uit de gelederen van WV de Schinkel: Jan Deutekom en Annemarie Baaij (V1368)! Nummer drie waren Freek Loos en Klaas van der Molen (V400), die in elke wedstrijd, ook wel ergens vooraan te vinden zijn. De vierde prijs ging naar Armand Pruymboom met zijn bemanning in de 8, vijfde werden vader en zoon Haanschoten in de V739.

Beste Zeilers, nogmaals dank voor jullie komst naar Amsterdam, het Evenement was een heerlijk feest!

Renate.