KWVL, Holland weekend 2019

Holland Weekend Loosdrecht, geschreven door Nico Wensveen, V 1536

Hoewel de KWVL, de Koninklijke Watersport Vereeniging Loosdrecht , graag een minimum aantal inschrijvers hanteert van 15, mochten we gelukkig toch starten met de negen inschrijvers. Er was daarnaast een groot aantal 12-voetsjollen en Pampussen. De vijf ingeschreven finnjollen mochten niet meedoen. De O jollen en 16m2-en  waren dit jaar elders bezig. Drie te starten klassen is wel een wat kale boel.

Hoewel in de aankondiging stond dat de eerste start om twaalf uur zou zijn, werd per e mail twee dagen tevoren aangekondigd dat om negen uur ’s ochtends palaver zal worden gehouden en om tien uur de eerste start zou zijn.  Maar met een palaver tot tien voor half tien, gevolgd door een vaartijd van meer dan een half uur naar de start, moest er wel uitstel zijn en moest de boot al vóór negen uur getakeld en getuigd zijn. Dat was wel wat te ambitieus voor Jaap Wijnands die met zijn V 1113 uit het Limburgse moest komen. Hij miste helaas de eerste start. Mijn bemanning Yoeri moest daarom al op vrijdagavond uit Rotterdam- Zuid naar Harmelen komen, mede omdat er dat weekend bij Gouda aan het spoor werd gewerkt en er weer eens geen treinen reden.

De wind was ongeveer twee Beaufort oost tot zuidoost met flinke windwakken en flinke draaiingen. Echt weer voor de puzzelaars dus. Ik zelf vind dat altijd wel een mooie uitdaging, altijd stress en toch relaxed snelheid blijven sturen.

In het eerste voor de windse rak bleek onze spinnaker werkelijk maximaal fout te zijn vastgemaakt, waardoor we wel als eerste de bovenboei rondden, maar daarna zonder spinnaker een aantal plekken verloren. Maar in het kruisrak maakten we dat weer goed. Dat is het voordeel van zulk weer, je kunt heel veel fout doen maar ook heel veel goed maken. Voor de uitslagen zie elders in dit artikel.

De tweede start was voor ons ook heel bijzonder: we kozen de ondervlag bij de start, waren zo’n 30 seconden van de start af toen een 12-voetsjol zeiler kennelijk vast een start oefende, omhoog stuurde en met zijn want aan ons giekbeslag bleef hangen. Als Siamese tweeling dreven we toen ook nog tegen een andere jol aan. Gezellig, zo’n trio maar niet op dat moment. Toen de anderen al een tijdje waren gestart, schoot onze giek gelukkig los en

schuimbekkend en tandenknartsend konden we ook op pad. Later begrepen we dat de betreffendjollenzeiler tweemaal te vroeg was gestart…..  toch wel een opmerkelijke zeiler. Toen ik na de wedstrijd hem aansprak en zei dat ik eventuele schade op hem zou verhalen, bleek hij een ernstige eigenschap te hebben: Oost-Indisch doof. Hij kon ook heel goed on-geinteresseerd voor zich uit kijken, knap werk!

Het werd dus een inhaalrace (hoewel het woord “race” met die slappe wind wat overdreven is}. We eindigden als vierde en dat viel ons nog mee na dat bizarre en slechte begin. Dat was met de eerste plaats daarna in de derde wedstrijd net genoeg voor een eerste plaats in het tussenklassement. We werden naar de haven gestuurd voor een wat erg late lunch (de broodjes hadden we toen al op}. Daartoe zou de vlag H (van Haven) worden gehesen, maar die had men opgeborgen in het zakje met zoekgeraakte vlaggen. Helaas werden de wedstrijden voor de rest van de dag afgelast. En zoals dat altijd gaat in zo’n geval, toen begon het dus wat te waaien….

De volgende zondagochtend zou er weer om tien uur worden gestart. Wij gingen de plas op toen het startschip de haven uit voer, maar deden er bijna een uur over. De rattenstaart werd gehesen en hing geheel zielig en  impotent langs de mast, zie ook de foto. Na een paar uur dobberen werd besloten dat het verder volstrekt uitzichtloos was en we in ons lot moesten berusten. Gelukkig was vlag H nu toch weer teruggevonden. Overal op de plas voeren slepen boten naar de haven terug. En wederom zoals dat dan altijd gaat, toen we net aan de haven waren aangekomen begon het te waaien, Oost. En vervolgens opeens West. En vervolgens opeens Oost.

Dat werd het Commissie kennelijk te veel en te onnavolgbaar en de inmiddels mogelijk genuttigde rosé hielp mogelijk ook niet meer om het allemaal helder te overzien. Het moede hoofd werd in de schoot (geen touw)  gelegd en de wedstrijden voor die dag werden afgelast. Het tussenklassement van zaterdag werd dus opeens tevens bevorderd tot  eindklassement. Wij bleken  dus winnaars en noblesse oblige: we mochten van Ron dus dit verslagje maken. Zoals u heeft kunnen zien en horen op het filmpje op de VKO groepsapp, praatte mijn bemanning Yoeri zoals altijd gewoon door, ditmaal niet tegen mij maar tegen zijn camera. Leuk filmpje Yoeri, dank! De link naar het filmpje is: https://www.facebook.com/yoeri.meulemans/videos/1220588244781490/ 

Nico Wensveen, V 1536